Μια φορά και ένα καιρό υπήρχε ένας ξεχωριστός τόπος ονόματι Μελισσοχώρι.
Όσοι ζούσαν εκεί είχαν την τύχη να απολαμβάνουν πέρα από την πευκόφυτη παραλία μια μυθική μελισσοφωλιά. Η μελισσοφωλιά υπήρξε για ένα μεγάλο διάστημα το χαρούμενο δεύτερο σπίτι μικρών και μεγάλων. Εκεί τα μικρά μελισσόπουλα εκτονώνονταν ευχάριστα γελώντας, πηδώντας σε φουσκωτά καστράκια, σκαρφαλώνοντας σε χαρούμενα δεντράκια, ζωγραφίζοντας.
Όμως εν μια νυκτί η μελισσοφωλιά κινδύνευσε να καταρρεύσει. Για καιρό η περιοχή κατασπαρασσόταν από τον τρομερό νερόδρακο, ο οποίος συνεχώς μεγάλωνε και ο οποίος είχε βάλει στο μάτι το όμορφο Μελισσοχώρι.
Ο άρχοντας του ξύλινου κάστρου, ο Πιλάτιος, ήταν και καλοκαίρι, δεν του άρεσε να κάνει και άσχημες σκέψεις αποφάσισε να απολαύσει τη θάλασσα και τα καλά της και άφησε την υπόθεση να εκκρεμεί έχοντας την εντύπωση ότι η απλή αναφορά που είχε κάνει στο βασιλιά Πέλοπα πριν καιρό ήταν αρκετή. Όμως ο βασιλιάς Πέλοπας είχε από καιρό ξεχάσει την υπόθεση με το νερόδρακο, άσε που είχε και σοβαρότερες υποθέσεις να ασχοληθεί. Άλλωστε ποτέ δεν πίστεψε ότι ο νερόδρακος θα μπορούσε να επιτεθεί τόσο ύπουλα και τόσο ξαφνικά μες το κατακαλόκαιρο όπου όλοι έχουν ανάγκη από ξεγνοιασιά, ξεκούραση και χαλάρωση.
Το κακό όμως τώρα είχε συμβεί: ο νερόδρακος είχε καταφάει το εσωτερικό κομμάτι της θάλασσας που γειτνιάζει με τη μελισσοφωλιά, αφήνοντάς την στο έλεός της.
Βέβαια όπως όλα τα παραμύθια έτσι και αυτό θα πρέπει να έχει ένα αίσιο τέλος και θα χαρούμε ιδιαίτερα να μας το διηγηθείτε ....
 |
| Ο νερόδρακος, συνεχώς μεγάλωνε και είχε βάλει στο μάτι το όμορφο Μελισσοχώρι |
Όμως εν μια νυκτί η μελισσοφωλιά κινδύνευσε να καταρρεύσει. Για καιρό η περιοχή κατασπαρασσόταν από τον τρομερό νερόδρακο, ο οποίος συνεχώς μεγάλωνε και ο οποίος είχε βάλει στο μάτι το όμορφο Μελισσοχώρι.
Ο άρχοντας του ξύλινου κάστρου, ο Πιλάτιος, ήταν και καλοκαίρι, δεν του άρεσε να κάνει και άσχημες σκέψεις αποφάσισε να απολαύσει τη θάλασσα και τα καλά της και άφησε την υπόθεση να εκκρεμεί έχοντας την εντύπωση ότι η απλή αναφορά που είχε κάνει στο βασιλιά Πέλοπα πριν καιρό ήταν αρκετή. Όμως ο βασιλιάς Πέλοπας είχε από καιρό ξεχάσει την υπόθεση με το νερόδρακο, άσε που είχε και σοβαρότερες υποθέσεις να ασχοληθεί. Άλλωστε ποτέ δεν πίστεψε ότι ο νερόδρακος θα μπορούσε να επιτεθεί τόσο ύπουλα και τόσο ξαφνικά μες το κατακαλόκαιρο όπου όλοι έχουν ανάγκη από ξεγνοιασιά, ξεκούραση και χαλάρωση.
Το κακό όμως τώρα είχε συμβεί: ο νερόδρακος είχε καταφάει το εσωτερικό κομμάτι της θάλασσας που γειτνιάζει με τη μελισσοφωλιά, αφήνοντάς την στο έλεός της.
Βέβαια όπως όλα τα παραμύθια έτσι και αυτό θα πρέπει να έχει ένα αίσιο τέλος και θα χαρούμε ιδιαίτερα να μας το διηγηθείτε ....
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου